رویکردی دینی به مناسبات عدالت‎ ‎و کارآمدی نظام سیاسی

نوشته حاضر سعی دارد، عدالت اسلامی را در مفهوم شایسته سالاری و نقش آن را در کارآمدی نظام سیاسی با تکیه بر آیات قرآن و برخی روایات بررسی کند. مدعای مقاله این است که کارآمدی و توسعه در یک نظام سیاسی و اجتماعی تنها زمانی ایجاد می شود که افراد لایق و شایسته روی کار آمده و شایسته سالاری مبنا باشد. به منظور بررسی مدعا در آغاز به تعریف عدالت توجه شده است. در تعاریف اسلامی، عدالت یعنی قرار گرفتن هر چیز در جای خود. نتیجه این نوع عدالت رضایت مندی مردم، ثبات و توسعه نظام سیاسی و مدیریتی است. در کنار این نوع عدالت، وجود یک قانون متناسب و مطابق با نیازهای انسان که بتواند روابط میان انسان ها را بر اساس تعادل سامان دهد، لازم و ضروری است. هدف اصلی در مقاله حاضر، بررسی این موضوع در یک حکومت الهی و دینی است. نگارنده در پی آن است که بر اساس نظریات آیت الله مطهری و با استنباط از قرآن و برخی روایات، نگاهی دوباره به مفهوم عدالت اجتماعی بیندازد که می تواند در کارآمدی و ثبات نظام سیاسی و مدیریتی به عنوان یک اصل اساسی، برای هر نظامی، نقش بسیار تعیین کننده داشته باشد.